خداي مهربانمشكرت كه در خانه هستم نه در بيمارستان.شكرت كه روي مبل نشستم نه در بستر بيماري.شكرت كه راحت نفس ميكشم نه با مشقت و درد.شكرت كه طعم غذاها را ميچشم و لذت ميبرم نه اينكه با بيميلي و به زور غذا بخورم.شكرت كه دلتنگ عزيزانم هستم كه يك ماهه نديدمشون اما اميدوارم بزودي در آغوش بگيرمشون نه اينكه اميدي به ديدار دوبارهشون نداشته باشم.
شكرت كه صداي عزيزان راه دوري كه يك سال انتظار كشيدم تا نوروز ملاقاتشان كنم را ميشنوم هر چند نبينمشان.
شكرت كه بهار را دوباره ميبينم و زمستان پايان عمرم نبود.
شكرت كه دوباره درختان سبز شدند و شكوفه دادند.شكرت كه خورشيد با مهر و بيمنت بر سرمان مي تابد. شكرت كه طبيعت بيمار نشده و دوباره با جمالش چشمهايمان را نوازش ميدهد.
شكرت كه امروز قدر همه داشتههايم رو بيشتر از قبل ميدانم و شكرت كه شكرگزارم.
خداي مهربانم همه بيماران را شفا ببخش و به دست توانايت سايه ي اين بيماري را از سر تمام دنيا بردار .
خداي مهربان پزشكان و پرستاراني راكه دراين ايام دور از خانواده ، با دشمن نامرئي(كرونا) ميجنگند واز مبتلايان به اين بيماري محافظت ميكنند را حفظ كن و بركت بي پاياني را در ادامه زندگيشان جاري ساز.آمين
جمعه ۲۲ فروردین ۹۹ | ۱۸:۳۴ ۸۴ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است